Er waren eens twee stoere piraten en hun namen waren Piraat Judy-Anne en…
Of toch niet?
Met of zonder tweede piraat, bij het horen van de ‘ping’ van de uitgekookte waterkoker sprong elk teamlid uit bed. Onderweg naar de ontbijttafel werd nog even alle moeheid eruit gegaapt om vervolgens fris en fruitig aan het ontbijt te kunnen zitten. Er werden druk plakjes kaas geschaafd voor elkaar, hier en daar vloog er een cracker door de lucht naar de andere kant van de tafel en er werd genoten van de warme thee en koffie. Ondanks de voldoende hoeveelheid geluid geproduceerd door de teamleden, was er een leeg gevoel. Waar bleef de tweede piraat?
Hoe dan ook, na het ontbijt ging de stille tijd in die elke doordeweekse dag is staat ingepland van 8:30u tot 9:00u. In het seizoensboekje van Dabar was het thema van de stille tijd ‘iedereen in het nieuw’. Ter informatie, voor elke dag in deze twee weken is er een thema met een bijpassend Bijbelgedeelte. Dit Bijbelgedeelte wordt gebruikt voor de stille tijd en de teambijbelstudie die we meestal na de lunch houden. Het Bijbelgedeelte van deze dag was Efeze 2:8-22, waarin Paulus vertelt dat wij niet dankzij onszelf, maar dankzij de genade van God zijn gered en dat God ons een nieuw leven wil geven. Terwijl Laura in de ochtendzon nadacht over de gevolgen van een nieuw leven met God, hoorde ze een stem die zei: “Hoi!”. Het team was nu echt compleet met de tweede piraat erbij, Piraat Marc.
Voor de ouders werd er koffie gezet, de oude vertrouwde T-shirts werden aangetrokken en de laatste voorbereidingen voor de kinderclub werden getroffen. Met ongeveer twintig kinderen startten we met onze ochtendgymnastiek: de Hokey Pokey. Robbert introduceerde vervolgens het nieuwe weekthema met het bijbehorende themalied: ‘Volg het spoor’.
https://www.youtube.com/watch?v=BsOrfzQji3c
Ook tijdens het Bijbelverhaal kwam dat thema naar voren. De twee wijzen ontdekten een opvallende ster, wat een nieuwe koning zou betekenen. Een bijdehante wijze was meer geïnteresseerd in de ster(kte) van zichzelf of in de (Zuidwe)ster, de naam van het receptiegebouwtje. Toch vonden ze de nieuwe koning en door Gods spoor te volgen ontweken ze de jaloers koning Herodes op hun terugweg naar het verre oosten.
Nadat alle knutseloverblijfselen van de gemaakte verrekijkers waren opgeruimd, begon de tienerclub. Met een Duitse tiener hebben we veel plezier gehad in het vertalen van woorden als ‘spoor’ en ‘zegenen’. Toen was het plan om te lunchen met de tieners de zouden komen. Gelukkig waren er wel 60 afbakbroodjes ingeslagen, wat een overvloed! Na de lunch leidde Piraat Judy-Anne de teambijbelstudie, waarbij we nadachten over de vraag hoe we hoop in Christus zichtbaar kunnen maken op de camping.
In Piraat Judy-Anne en Piraat Marc schuilde deze dag een groots geheim: ze waren in het bezit van schatkaarten… Nadat een van de teamleden dit had ontdekt, vluchtten de twee de duinen in en waren spoorloos verdwenen. Gelukkig waren er een aantal kinderen dapper genoeg om de verantwoordelijkheid op zich te nemen om de schatkaarten met piraten te vinden en te ontrafelen. Na een dik uur waren de schatten gevonden en genoten de kinderen van hun welverdiende schatsnoepjes.
Mathijn maakte deze dag, ondanks zijn gesneuvelde teen, goed gebruik van zijn corveetaak en gaf met zijn timmermanskills de fotolijsten van eerdere dabarteams een efficiëntere plek op de muur.
Vlak voor etenstijd bemerkten een aantal teamleden de geur van versgebakken pannenkoeken en een hoop kabaal wat leek op muziek en een meezingend persoon. Ook dat was Mathijn.
Na onszelf verzadigd te hebben met de heerlijke pannenkoeken, gingen de poppenkastspelers klaarzitten en werden er kinderen en ouders uit hun caravans en tenten gehaald om naar de poppenkast te komen kijken. Dat dit een goede tactiek was geweest, was zeker: er waren rond de 50 mensen. Jan Klaassen en Katrijn ontdekten ook een spoor, die er ongeveer zo uit zag: ßà. U begrijpt het al, deze twee gingen beide de andere kant op en raakten elkaar kwijt. Na een tocht vol belevenissen vonden ze elkaar en een schat.
In de avond was het tijd voor ‘Minute to win it’.
Twee teams kregen één minuut de tijd om verschillende opdrachten zo goed mogelijk te volbrengen. Dit was bijvoorbeeld aquapong, het happen van lepels in een teiltje met water en het tekenen van een fiets (probeer zelf maar eens).
Marc sloot de dag af door een inspirerende avondsluiting te houden over de reden waarom hij eigenlijk Dabar doet. We zongen nog een aantal liedjes en sloten toen Het Anker af om vervolgende de evaluatie en, zoals Joren dat zegt, ook de prevaluatie te houden. We eindigden de dag met een korte borrel en maakten ons klaar voor alweer de derde nacht. Behalve Laura, die een nog halfuur naar een spoor zocht richting haar spoorloos geraakte tandenborstel. Deze werd gevonden op de kleren van Robbert. Hoe dat is gekomen? Dat is ons nog steeds het spoor bijster …