Vrijdag, de laatste dag van de week. Normaal gesproken ben je blij met de laatste werkdag maar op camping de Zuidduinen was het deze vrijdag anders. Over de hele dag hing de wolk van wat er ’s avonds zou gaan gebeuren. Hierover later meer.
Het begin van de dag was de meest enthousiaste start van de dag die we deze periode hebben meegemaakt. Het was mega vroeg. Onze Bijbelstudie met een extern persoon vond namelijk in alle vroegte plaats. Michael en Karin leiden ons in een studie over nederigheid. Hierover nadenken was goed. Nederigheid tonen in ons werk kan veel betekenen voor de gasten en voor het team. Ze toonden betrokkenheid over hoe het op de camping ging en brachten een geweldig ontbijt mee. Bedankt!
Het leek tijdens de kinderclub of Bernice een aantal jaar terug in de tijd was gegaan. Ze vertolkte het verhaal van ‘laat de kinderen tot mij komen’. Dit deed ze vanuit het oogpunt van een kind. Ze had twee paardenstaten, een lief jurkje en een knuffelbeer. De kinderen waren nog nooit zo stil en ze waren onder de indruk van het verhaal. Omdat het themalied de zin bevat: ‘kijk eens naar een vlinder’ knutselden we een vlinder op een bellenblaasflesje. Marc was de avond ervoor zo stout geweest om een bellenblaasflesje te proberen in het Anker. Na een uitdrukkelijk verbod naar de kinderen durfde niemand van hun dit nog te doen.
De tienerclub ging over Pasen, met behulp van paaseieren werd dit uitgelegd. We hebben paaseieren versiert, gerold met paaseieren en stellingen behandeld. De tieners deden enthousiast mee. Marc had in de dabarvoorbereiding het moeilijk gehad met het kopen van paaseieren in juli. Ooit wel eens geprobeerd?
De lunch konden we rustig opeten want de Bijbelstudie hadden we al ’s morgens gedaan. Het bezoek dat we hadden keek tijdens de lunch rustig toe. De familie van Bernice was gekomen. Papa, mama en zusje hadden vol blijheid de lange weg afgelegd om ons op te zoeken en een grote tas vol lekkere dingen achter te laten. Dank jullie wel!
Ondertussen verheugden we ons al op de vossenjacht. Twee tieners kwamen ons helpen en speelden piraat. Robbert was een schoonmaker. Vanaf nu is hij boekbaar voor uw afwas. Marc was pinguïn en heeft heerlijk in de zon een dutje gedaan voordat de kinderen hem vonden. Laura was verkleed als Viking die een beetje verdwaald was. Jakob was verkleed als enthousiaste oranje supporter en baalde dat zijn oranje overal niet ademend was, hij dreef weg. En van Mathijn vragen we ons nog steeds af hoe we netjes kunnen verwoorden wat hij was. Zelfs op aanvraag zijn de foto’s niet beschikbaar.
De poppenkast was bijna nog beter dan die van donderdag. Joren en Robbert maakten veel herrie en hun poppenkast was de langste ever. Vette wind! Vette vis! Vette bek! Vette vrouw! Jan Klaassens goudvis was weggewaaid op de harde wind. Katrijn ging zoeken en kwam bij een Duitse meneer die huilde over de Wind und Regen. Ondanks dat dit best nederlands klinkt snapte ze er niets van. De papegaai had bijna de vis opgegeten. De vis werd gevonden in de zee waar Katrijn vervolgens bijna in verzoop. Een woest aantrekkelijke kustwachter redde haar er uit nadat hij een tijd had staan pochen.
Levend Stratego viel in de Regen und Wind. Daarom speelden we trefbal en andere spelletjes in het Anker. We bedanken de commissie voor het niet langskomen tijdens deze activiteit. Dit is vast positief voor jullie hartritme.
De avondsluiting werd vervolgens geleid door Robbert en ging over Jozef. Eigenlijk alle Jozefs uit de Bijbel kwamen langs. (Hoeveel kent u er?) Maar het ging voornamelijk over Jozef van Arimatea. Dit is een inspirerend persoon die er voor uitkomt een volgeling van Jezus te zijn. Over Jezus begrafenis was ook al voorspeld dat het zou gebeuren in het graf van een rijke.
De avond die moest gaan beginnen startte met oliebollen. De corvee bestond deze dag uit Laura en Mathijn. Laura vierde tegelijk ook oudjaarsdag dus daar horen oliebollen bij op oudjaarsavond. De toppers hebben gruwelijk lang gewerkt om oliebollen te bakken in een pan met vet op een elektrisch kooktoestel. Hoe zag dat er ongeveer uit: Radio op de plak op standje snoeihard. Twee dansende mensen. Een bak hete olie op de kookplaat.
Rond de start van Laura’s nieuwe levensjaar begon de grote heftige evaluatie. Je weet nooit wat er komt tijdens zo’n avond. We hebben uren lang gepraat over hoe we functioneren, wat we goed vinden gaan en wat aandachtpuntjes de komende week kunnen zijn. Het was goed. Om 4 uur lagen we allemaal op bed nadat we emotioneel afscheid hadden genomen van Judy-Anne. Hierover meer in de blog van zaterdag.