Na een nacht vol sensatie, gesnurk, en gegiechel, zat iedereen zondagochtend om half negen aan het ontbijt. Of nou ja, bijna iedereen. Judy-Anne was nog in het verre Leuven aan het genieten van haar welverdiende rust. Laura en Mathijn waren intussen het team wel weer komen versterken na hun dag/avond vol muziek.
Zoals gebruikelijk gingen we daarna naar de kerk. Ditmaal naar de Oude ‘Witte’ Kerk aan de boulevard. We trokken ten strijde, vol vertrouwen in een droge afloop van de reis. Op de heenweg werd onze hoop vervuld en gelukkig kwamen we droog aan in de kerk. Routinematig als we zijn, namen we plaats op onze vaste plek voor in de kerk aan de linkerkant van de preekstoel. Tijdens de Zomer Avond Zang bevalt dit namelijk erg goed. Dit ritueel werd verbroken door onze teamleider, die met zijn 1 meter 96 ietwat moeite had met de krappe ruimte voor zijn stelten. De rij achter de voorste rij scheen een immense beenruimte te bevatten, waardoor wij een volksverhuizing inzetten. Deze volksverhuizing was niet alleen goed voor de doorbloeding in onze kuiten, maar ook voor het sociaal contact met de gemeenteleden in Katwijk. Er ontstond zowaar een oriënterende overtuigingsrede van de teamleiders, gericht aan twee Kattukse jongeren die op het oog prima ook Dabar zouden kunnen doen. Waar het doorbreken van rituelen al wel niet goed voor is…
Alsof de predikant doorzag waar wij ons op de vroege ochtend mee bezig hielden voordat de dienst begon. Gepreekt werd uit Jesaja 56: 1-8 en Mattheus 21: 12-17, waarvan ons het meest bij bleef dat de duivel niet bang is voor rituelen, maar juist bang voor een hart dat schreeuwt naar God. Een waardevolle boodschap om ook mee te nemen in ons werk in Katwijk. Wij zijn in alles afhankelijk van God en Zijn leiding. Wij zouden het ook fijn vinden als u ons in uw gebed voorlegt aan de Heere, en Hem te vragen om Zijn leiding in ons werk.
Na afloop van de dienst – nadat we de twee jongeren overtuigden om langs te komen bij de kinderclub – gingen wij enthousiast terug naar ons pitoreske huisje op de camping. Het enthousiasme veranderde noodgedwongen al snel in gedrevenheid om tegen de straffe wind in te fietsen en adrenaline om zo min mogelijk nat te worden door de plotselinge grote hoeveelheid neervallende regen, die overigens alleen de voorkant van onze kleren nat maakte. Wat dat betreft toch al een flinke verbetering ten opzichte van de vorige keer dat we drijfnat de Corner binnenkwamen. Je moet ergens je hoop uit halen…
Tijd om op te drogen was er niet echt, want onze vrienden van Noord kwamen op bezoek. Na enig app- en sms-contact van tevoren, was besloten dat zij deze zondag bij ons zouden profiteren van een natje en een droogje. Over en weer werden ervaringen uitgewisseld over Regen Regen und Wind, brbrbrbrbrbr, kinderclubs, goede gesprekken en andere geweldige ervaringen. Ook moesten er praktische zaken worden geregeld: De liederen voor woensdag moesten worden uitgezocht. Laten we het erop houden dat vergaderen met 14 man een extreme uitdaging is. Gelukkig kwamen we eruit en wegens het overtollige aantal muzikanten werd zelfs een muziekZAZcommissie opgericht. De taken werden serieus verdeeld, want er schijnen zelfs een voorzitter en secretaris te zijn aangewezen. Welke liederen we zingen blijft nog even een verrassing tot woensdag. #Cliffhanger.
In de middag is er veel gebeurd. Er werd bijvoorbeeld gefolderd in de stralende zon. Dit gebeurde overigens nadat we de Bijbelstudie probeerden over te slaan, maar wat toch uiteindelijk resulteerde in een enorm goed gesprek over Bijbelse verleidingen en verleidingen op de camping. We leren van vandaag dat de Bijbelstudie overslaan niet een goed idee is.. ;) Er moest nadien een heleboel worden voorbereid. Er hingen wolken van creativiteit en inspanning boven en rondom onze gebouwtjes en zelfs de zon kwam nog even bekijken hoe wij ons op onze eigen manier voorbereidden. De campingkerkdienst moest worden klaar gezet en het verhaal van Esther moest evenredig worden verdeeld over de vijf dagen van de kinderclub.
’s Avonds kwam dominee Geene bij ons voor de campingdienst. Voor de dienst begon hoopten wij allen vurig dat zowel de dominee als de verloren en vertraagde Judy-Anne op tijd zouden komen voor de dienst. Opvallend was dat Juud zelfs eerder kwam dan de voorganger, ondanks dat zij helemaal uit Leuven moest komen voor de dienst en de dominee al in Katwijk was. Wel had de dominee voordat hij bij ons was een andere dienst geleid, daarvoor chapeau. De overdenking ging over dat God een anker voor onze ziel is. Een passende preek, gehouden in multifunctioneel centrum ‘Het Anker’. Ik stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God, want in Zijn Hand ligt heel mijn levenslot! Het was mooi om te zien dat er vele campinggasten aanwezig waren. Sowieso zijn we heel dankbaar met de ogenschijnlijk grote hoeveelheid kinderen en tieners die afgelopen weekend zijn aangekomen.
Vanavond werd ook de crea-avond voorbereid door Marc en voornamelijk Juud, zij heeft de touwtjes in handen. Ik zou u kunnen proberen uit te leggen wat we gaan maken donderdag, maar er zou geen touw aan vast te knopen zijn. Er moeten touwens nog wel wat knopen worden doorgehakt volgens mij. In ieder geval werd onze zondagavond ook goed besteed. Het Anker werd omgetoverd tot paleis door de behangrollen van geweldige commissieleden, daarvoor nogmaals dank. Moe maar voldaan kwam de avond ten einde. En zo ook deze blog. A dios.