De tweede dinsdag alweer, wat gaat de tijd toch snel. Vandaag was het vervolg van het verhaal van Esther. Mordechai drukte haar op het hart dat ze niet mocht vertellen dat ze Joods was. En Mordechai vertelde over het plan van twee mannen om koning Ahasveros te vermoorden. Na dit spannende verhaal mochten de kinderen een mooi paleis gaan knutselen. Dit kwam met allerlei accessoires, zo had Robbert bijvoorbeeld een heuse ophaalbrug gemaakt!
De tienerclub ging over lifehacks, handigheidjes in het leven. We deden verschillende spelletjes in groepjes. Zo werden we met tape aan elkaar gemaakt met de bedoeling zo snel mogelijk van elkaar los te komen. Ook moesten we een mobielhoesje maken van rietjes, wat nog verrassend verschillende hoesjes opriep. Het bijbehorende Bijbelverhaal ging over de Samaritaanse vrouw bij de waterput, die van Jezus het Levende Water kreeg aangeboden. Waarbij zij eerst dacht dat het handig was om nooit meer dorst te hebben, maar ze er uiteindelijk achter kwam dat Jezus het Eeuwige Leven gaf.
Tijdens de Bijbelstudie leek het Jakob een goed idee om vanaf zijn stoel zijn telefoon omhoog te gooien en zo op zijn plank te gooien. Dit leek onmogelijk maar toch te lukken. Mathijn, als één-over-de-dam-schaap, kon het natuurlijk niet laten om dit ook te proberen vanaf de andere kant van kamer. Hij gooide en………. zijn telefoon lag 2 seconde op de plank en viel er vervolgens weer vanaf. Het leek een mooie move maar de mobiel van Mathijn had het iets minder weten te waarderen en besloot het nog maar voor de helft te doen. Terecht uiteraard. Maar iets vervelender voor Mathijn. Laura zag er echter het positieve wel van in, want dit was gewoon een soort van puzzeltje, super leuk! Gelukkig wisten de tieners hem te vertellen waar hij zijn scherm voor redelijke prijs kon repareren en u snapt dat hij al op de fiets zat voordat ze überhaupt waren uitgesproken.
Na de lunch en de Bijbelstudie stond de jaarlijkse smulmiddag op de agenda. Om te beginnen mochten de kinderen een eierkoek versieren, waarna koekhappen, snoephappen en vlasjoelen op het programma stonden. Ondanks dat sommige kinderen bang waren vies te worden, of niet van ontbijtkoek hielden, hebben we een hoop lol gehad en zijn de buikjes weer gevuld door van allerlei snoepspelletjes.
Ondanks al dat gesnoep kregen we toch weer trek in een heerlijke avondmaaltijd en hier had onze corvee voor gezorgd. Of in ieder geval, een poging gedaan tot… het zat namelijk zo: het idee was om aardappelschijfjes met spinazie en viessticks te eten. Maar de werkelijkheid was echter dat de aardappelschijfjes en spinazie lekker warm waren, maar de vissticks toch hun Noordpoolse achtergrond hielden, en dus vooral koud waren. Ach ja, ze hebben hun best gedaan, dus toch bedankt corvee! J
Als goedmakertje volgde er een heerlijk stukje appelgebak van een bekende en trouwe bezoeker.
De kinderen hebben na de poppenkast altijd grote discussies wie er achter de poppenkast zaten die avond, terwijl wij beweren dat er niemand achter zit. We besloten ons argument wat sterker te maken. Dit deden we door de poppenkast weg te halen, waardoor de Joren en Judy-Anne, die er achter zaten en dus ineens zichtbaar waren, ‘boos’ wegliepen. Toen de poppenkast weer stond, kwam toch ineens Jan Klaassen tevoorschijn. Of, zoals de clown zei: Jan Kaasschaaf. Katrijn werd Stoomtrein of Vrachttrein. De clown nodigde hen uit om naar een smulfeestje te komen. Uiteindelijk hadden ze de ezel ook uitgenodigd, maar die at al het eten op op het feestje om de gasten te pesten. De clown vertelde grapjes als: ‘het is wit en vierkant (een pingpongblokje)’ of ‘het heeft 21 ogen en kan niets zien’ (een dobbelsteen). De ezel moest zo hard lachen dat hij blij werd, en toen kwam hij erachter dat samen blij zijn veel leuker is dan mensen pesten.
Na dit reuze festijn, kwam de volleybalwedstrijd op het strand. Met vier fanatieke teams was het een spannende strijd. Deze werd volledig gejureerd door scheidsrechter Judy-Anne die helemaal blij was dat ze eindelijk een keertje een uurtje altijd gelijk had, wat ze ook zei. De finale werd na een zware strijd gewonnen door het Dabarteam. Om toch nog een beetje van onze liefde te kunnen delen, werd de prijs (een appeltaart) verdeeld onder een groot aantal mensen, die er stuk voor stuk van genoten.
We sloten de dag af met een avondsluiting geleid door Joren. Nadat het nummer ‘Ik wil juichen voor U, Mijn Heer’ door iemand werd aangevraagd, ontstond er spontane uitbreiding van de band doordat Robbert op zijn cajon besloot mee te bangen, naast de piano en gitaarbegeleiding. Het was een grote uiting van blijdschap voor de Heer, die ons dit dankbare werk laat doen! Een goede afsluiter van de dag. Tot morgen!